Çelik Düğüm Şiiri - Necdet Arslan

Sevda yolsa
Tozlar kabul
Ulaşılmayacak herhangi bir durakta bekleyendir kadın

Yönsüzlükle sözlüyüm ben

Ya da

Gönül ki katran kırmızısı
En koyu
duraklar ki pembeleşti
Turuncuyla sözlüyüm ben

Ya da

Oysa beni gülüşerek yok saydılar
Ah o kadınlar

Kalanlarla sözlüyüm ben
Galiba yazgımla sözlüyüm ben

Ya da

Hah işte
tam da bu anda
bulut dersem bakma
Gökyüzü dersem aldırma
Rüzgar dersem kanma

Dizelerimle sözlüyüm ben
Sözcüklerimle

Ya da

Kuzeyde bir köydü.
Boşuna heveslenme dedi yamaçtaki ağaç
Söz –le- ne –mez- miş- im!
Adım yokmuş
Aşklarım
Sobe desem de
Gölge dersem de
Yağmur dersem de görünmeyin

Gölgelerle sözlüyüm ben
Adsızlığımla sözlüyüm ben

Ya da

En hoşlandığım şey dünde kaldı.
Yol tükendi,söz tükendi.
Ben tükendim.
Kimle sözlüyüm şimdi ben

Neden sözlüyüm ben
Ya da…