Celal Kabadayı Şiirleri - Şair Celal Kab ...

herkes sevdiğiyle yatsaydı
mutluluk olurdu
herkes yattığını sevseydi
yine mutluluk olurdu

kulaklarıma Karadeniz gibi çarpıyor sesin
yüreğime şimşek yüklü bulutlar birikti
zamanıdır göğsümün gürlemesinin
sesimsin, içimdesin, benimsin
yağmur artık sevgilimsin

ayrılmakla verdim sözümü kavuşmaya
başımı avuçlarımın arasına almaya
gündüzleri tutuşup geceleri yanmaya
sonsuz arayışlarla umut bulmaya

bilmiyorum güzel nedir çirkin ne

Gözlerin gece gibi
Kayboldum karanlığında
Ellerin ışık gibi
Tutundum kaybolduğumda

gözlerin,yitik düşlerin geri dönüşü
gözlerin,yüreğimdeki düğümlerin çözülüşü
gözlerin,gülmeyi unutmuş yüzümün gülüşü
gözlerin,mutluluğun gözleri

gözlerin,derin bir denizin dibindeki yakut

bu kaçıncı uykusuz gece böyle
ey yüreğim deli misin ne
neye taktın kafanı söyle
yine mi şiirle dolup taştın
bu yalnızlık sana çok değil mi
açıl biraz artık açıl

yağmur yağıyor dışarı çıkmalıyım
bir başka sevince bir başka yaşama
ertelenirken nice istekler,coşkular
yağmur ancak yağarken yaşanır
dışarı çıkmalıyım

tutsakevlerinin tütünsüz uykusuz çocuğu
garip ve mahsun ozanı halkının
Adiloş Bebe’nin yiğit dayısı
Dicle’nin en hırçın dalgası
Ahmed Arif ölmüş diyorlar

unutmak diye birşey yoktur
sevdiysen seversin birini
uzak durursun,uzak kalırsın,uzak
unutmak diye birşey yoktur

başın alıp nere gitsen

Beni bir akşam sokak ortasında vurdular
muştayla vurdular,sopayla vurdular
dükkan dükkan dolaşıp toplandılar
ülkücü köpekler,faşist bozkurtlar

Nusret Abi'nin yanından geliyordum