Celal Çetin Şiirleri - Şair Celal Çetin

Islık vardır atı durdurur.
Islık vardır atı yellendirir..
Makam ortamı şekillendirir.
Sen susarsın kader seslendirir.

Bir görüşte sevdalandığım.
Sevdiğine kör olmanın,
canlı örneğini yaşadığım.
İşte ömrümün kalanı dediğim.
Bir ümitle, izdivaç teklif ettiğim.
Yazan kalemime,

Ey hayallerimin şirin kadını.
Özlenen sin, Özlem koydum adını.
Dizelerle sunarım beyanımı.
Yorumu benden, ilham senden olsun.

Celal adım yitiğimi ararım.

Her kalp kendi melodisini çalar.
Gönül kendine benzeyene akar.
Kader yazılana ışıklar tutar.
Mevla neyler neylerse güzel eyler.

Yoruldum hayat gelme üstüme.
Benimle alıp veremediğin ne.?
Tekerini doğru döndürdüklerin var,
Üstünlükleri, benden farkları ne.?

Ya bu ruhu adam gibi yaşat,

Sözler aldatabilir amma,
hisler asla.

Gözler aldatabilir amma,
kaşlar asla.

Çoğu diline doladı.
Orta direği salladı.
Zenginleri ıskaladı.
Kır-iz mır iz yok diyorlar.

Yağmura dizeler dizdiğimizde, şiir olur.
Çoğunluk, yağmurdan ilham aldığımızı söyler,
Kerameti yağmurda sanır.
Unutulsa da, yağmurun evvelinde bulutlar.
Hal ehli olanlar, yağmura sebep bulutu tanır.

Ceylan bakışlım,eğme boynunu
uzaklarda olsan da, bendesin.
Kalbimdesin gönlüm desin,
beynimde sin.
Kulaklarımda çınlıyor tatlı sesin.
Sen bensin,

Evinde güzel yemekler pişen,
hiç bir hem cinsimin,
lokantadan yemek yemek isteyeceğine,
İhtimal vermiyor, asla inanmıyorum.

Evde yemek pişirmesini beceremeyen kadınlar.