yine nikotin kokuyor gece
kayıp yıldız sağanağına tutulmuş şehir
yorgun voroşların gölgesinde
bir keman hıçkırıyor
yitirilmiş yıllara,
çatlamış dudağımda sevda sözleri
ve tenim hasret dokunuşlarına..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
