Ceketimin Cebinden Çıkanlar // Evliya Çelik

Bir aşkın iskeletiydi daha çok
Ya da anlamından uzak su lekesi
Mendil içine sarılı bir tüy
Aradığım bir şey olmalı
Gül dalından daha çok uzun
Ya da dolduracak kadar avuç içimi
İğne başı hıçkırıklar
Buruşturulmuş bir takvim yaprağı
Yumurta kabuğundan memleket meselesi çoğunuzun
Aradığım bu değil

Bir ip parçası kırmızı ve ince
Aklıma gelmeyen sırlarım olmalı
Yıllar yılı düğüm düğüm unuttuğum
Gönül yangınından daha çok uzun
Ya da ısıtacak kadar bedenimi
Bir iplik parçası kırmızı ve ince

Yolcusu olmasam da bu fikir bu duygu
Aradığımı bulmak için alınan her icazet
Naylon poşetler içinde biriktirdiğim nice ceset
Sokağa atılacak bir çöp değildir

Bir nefeslik bir şey olmalı
İki dudak arası
Kötü bir alışkanlık gibi
Dolaşır gelir uzakları yakınları
Gönül boşluğunu terk etmeyen sis gibi duman gibi
Bir nefeslik bir şey olmalı
Kibrit çöpünden daha çok uzun

Ve her tebessümü iman sayan
Lahavle çocukları için
Bir sevda olmalı biriktirdiğim
Dağların taşları kadar yorgun ve ağır
Bir sevda
Menzili gördüğünüz her rüyanın fanusu için
Ya da hırkamın gittiği yere kadar…

Evliya Çelik