Çekemezdi Ankara Kokulu Tenini

Bir damla seni yudumlasam helalimsin der misin?
Bir parça lokmam olsan bana can verir misin?
Beyaz güller kırmızıya yıkanıyor,
Hasretinin verdiği sımsıkı avuçlarda.

Ellerim açılıyor mevlaya,
Beni seversin benim olur aratmazssın,
Bir deli sevdaya daha,
Haykıyor kalbim duaya koşarcasına.

Gözlerin görmedi de bu deli seveni,
Ondan bildim seni,
Bir göremediğim rabbimden istemeyi.
İstemediğin beni sevmediğin kalbimi,
Çekemezdi Ankara sokakları kokulu tenini...

Adımlarındamı sayılıydı gördüm seni diye,
Koşar adım gelmeyi bir umut bilmeyi,
Anlamadın sevgili.
Kalpten sızım olacağını bilmiyordum.

Anlar acıyı kaderi ama yaşatır kalbimi,
Hor görmez, içinde saklar diyordum.
El oldun sürgün yedin uzakalara.
Oysa ince ince süzülürsün sanıyordum,
Kalbimin yamaçlarına.

Hiç birşey anlamıyorduk,
Sebepsizce gidişlerin,
Amansızca hıçkırıklarım,
Bencil düşüncelerine anlatıyordu.

Sensiz yapamayacağımı.
Papatyalar haklı çıkıyor anlamamı istiyor.
Bu şehirde onsuz nefes boynumun borcu diye.
Yapraklarımın döküldüğü yere bir gelsen.

Serpilsem üstüne gözlerini kapattığın o,
Hayalini bir hissetsem.
İstediğin o hayale koşarız,
Beyaz boyalı evler,salıncaklı bahçeler,
Ve taze meyveler...
Oyumuz sevgiye,sırtımız bize dayanır.

Artık uyandır benı!
Hayalini kurduğum masum hallerime sürükle beni.
Sev ki çalsın sevda türküleri.
Yol yordama uyarla beni.

Bir kere kabusa kavuşturma beni.
Zaman durgun hayırsızım,
Boğazıma kadar vefasızım,
Gel hadi olsana benim ilacım.

Ve bu bataklığım pek iyi; iyi saydığımız,
Şeylerden değil yürek sızım.
Bundan sonra batsam,
Kırılsam elinde son oyun ne olur?

Biçilen sevgime kaç dil yarası,
Kaç hasret ve yüz ifadesi kaldı diyorum.
Vermesen susukunluğa uğultunu gecelerce,
Yaksan beni yakalasan ve kalsak öylece...