Durgun sular gibi akıyor zaman
Derinden ve sessiz
Ne soru soran var ne soruya cevap
Ne başı belli ne sonu ne ortası
Dalgalar eşliğinde sürüklenirken
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
Çok haklısınız Nimet Hanım,
Bu yaşa kadar asla yaşamadım,
"Son zamanlardaki" karmaşayı!
Hiç bu kadar "yalan" dolaşmadı etrafımızda,
Hiç bu kadar "kinlenmedik" birbirimize durduk yere!
Hiç bu kadar "boş, amaçsız, öngörüsüz" hissetmedim kendimi!
"Molada medeniyet..."
Sessizlik, en kalabalık ortamlarda,
Tahmin edilemeyen bir gelecek!
Deneniyor muyuz?
Alıştırılıyor muyuz ya da!
Ne adına,
Neye!
Bütün bu soruları "bir şiire sığdırabilmek"
Cevaplarını düşündürmek,
Ama hep aynı kişilere!
Hep "sorumluluk" duyanlara,
Endişe edenlere,
Gerçekleri görenlere!
Sayımız artar, umarım..
Tebrikler size, şiire Efendim...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta