Çehreler Şiiri - Adem Çavuşoğlu

Hangi makamdan çalar ki mızrabın
Böyle tel tel kanar yüreğin?
Hani ardından o son vedanın
Bir daha ağlamak yoktu sana?
Her gece mesut,o gülen çehreler
Her şey varda onlar nerdeler?
Çekip perdeleri inen eyyamın,
Her sabah raksında gülen çehreler
Neden ağlatır şimdi seni?
O resim resim gülen çehreler.
Bulsan da bir yol kaçsan ömründen
Çıkar karşına ölüm gibi çehreler..
Sen değil kırık aynalar
Parça parça yırtan seni çehreler!
Sonsuza bir liman bu sürgün yerinden
Taşıyan hep seni yine çehreler.
Şimdi her gece ettiğin feryadın,
Duyulmaz sanki sağır çehreler!
Sen de bir garip yolcusun
Şimdi vardığın yerdir çehreler.
Her sabah doğar yine başında
Her gece yanında ölse çehreler..