Çayına Bir Şeker Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

Tarihte yirmi dört,
Aylardan Temmuz.
Bir saatti ki hiç geçmedi;
Nereden bilecektim seni aradığımı,
Nereden bilecektim seni daha yeni bulduğumu.

Bir yabancıydın bana,
Taptaze bir güneş,
Taptaze ve sanki hiç yıkmamıştı seni sevda.

Zaman bir taş gibi düşerken avuçlarıma,
Seni bulmam da bir rastlantı değil;
Bir yerlerde bize yazılan yol da,
Ve her gecikmiş saat, sana daha çok yaklaştırıyor beni.

Cümlelerim düğümlendi,
Sanki bir konuda fazla ısrarcıydım:
Seni sevmek…

Seni sevmek demek,
Seninle bir ömür yürümek,
Yanında birden çok ölümü yenmek.

Seni sevmek demek,
Telaşın gölgesinden kaçarken,
Heyecanın büyüsünde erimek.

Seni sevmek deva,
Seni sevmek ruhuma reva.

Her dokunuşun bir cümle,
Her bakışın şiir gibi.
Ve ben, tüm dünyayı unuturken,
Sadece sana ait olmanın gücünü taşıyorum.

Şimdi, hiç konuşmasan da duyuyorum seni;
Yalnızca sana yazılıyor cümlelerim,
Yalnızca Tanrı’dan seni dilerim.

Bilirim ki mutlak mutluluğum yanında daim;
Bilirim ki sevdanla büyüyecek çiçeğim,
Uzar köklerim ellerine doğru her gece,
Ve dayanılır olur dünya, sen varsan içimde.