Bir duvar gibi ördüler önüme zamanı,
Saatler çatladı… saniyeler döküldü.
Ben sustuğumda konuştu en gür haykırış,
Ve en sessiz çığlık oldu yüreğimdeki sükût.
Gözlerime bir gül yaprağı düştü,
Kızıl… belki de kan.
Kim bilir, belki düşler de kanar,
Belki de düşmek, en dik duruştur bazen.
Halil Efe Ayvalı
Kayıt Tarihi : 11.6.2025 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!