Çatı katında insan Şiiri - Servet Balıbey

kırık bir sandalyeye, şiir yazılır mı saf
yıprattığı nesneyi, duyablir mi insan
senelerce kahrımı, çeken dilsiz muvazzaf
sadaket senin gibi sevgi dolu ve candan

işimiz bitti burda, varlığına elveda
biraz mühlet sen gel dur, kapkaranlık çatıda
yükümü bilen öksüz, taşıdın gece gündüz
şimdi hurdaya çıktı, adın gizli kuytuda

dik halının altında, kırık saksı yanında
bir kaç pano çerçeve, eskimiş bir sandıkta
kahırlar çeken delik, kundura birkaç terlik
elbiseler üstüste hayaletlere saik

ve bir insan, yaşlanan, geçmişine bağlanan
çatı katında eski, mazisine ağlayan
dokunuyorum eski, eşyalardan bir tepki
onlar bende ben olur, onlarlayım sürekli