Çarpık Şiir Şiiri - Serdar Elmas

Sensiz rüzgarlarda savrulan yüreğim
Kavruldu özleminle
Öksüz bir çocuk gibi
Sustu tüm isyanlarına rağmen
Kimsenin bilmediği
Yoksul diyarlara düştü

Kaç tane böyle sevda vardı yer yüzünde
Kaç ayrılık vardı hiç bitmeyen
Bu acıya dayanamayan kaç kişi vardı
Ya hayal kırıklığına uğrayan
Ya kalbi kırılan
Kaç sevda vardı
Severken acıtan
Ya kaç kişi vardı
Her şeye rağmen birlikte kalan

Dünya o kadar boş ki
Sevdaları da
Aşkları da
Ayrılıkları da
Hepsi dünya kadar gerçek
Hepsi dünya kadar yalan

Yine de sever insan
Bedelini ödemek uğruna
Açar kapılarını ardına kadar

Karanlığın içindeki aydınlığı
Aydınlığın içindeki karanlığı gördüm
Bitmedi şaşkınlığım bu dünyada
Anılarımı hatırladım yeniden
Eski bir şiirde belki
Ya da eski bir fotoğrafta
Her yerde hatırlatan bir şeyler var seni bana
Hatıraların sardı her yanımı
Amansızdı sevdam
Söz dinletemedim
Amaçsızdım
Anlamsız
Uykum var sana
Çok tatlı yarım kalmış bir uyku
Ve ben uyanıyorum senden
En tatlı rüyam bir kabus oluyor
Ağlıyorum

Herkes farklı bir dil kullanıyor benim dünyamda
Kimse beni anlamıyor
Kimseye anlatamıyorum derdimi
Seni seviyorum anlasana
Keşke ben olmasaydım
Bir başkası olsaydım
Gözlerime gösteremediğim gerçeklerim olmasaydı
Keşke bedelini ödeyemeyeceğim günahlarım olmasaydı
Öyle ya da böyle
Belki yorgun zayıf çaresiz isyankar
Belki güçlü koruyucu davetkar
Öyle ya da böyle
Fakir ya da zengin
Aptal ya da zeki
İyi ya da kötü
Sakin ya da hırçın
Seviyorum seni
Öyle ya da böyle
Anlasana
Sensin gerçeğim
Bir tek sevdiğim
Bir tek sevebildiğim
Ne olur yalnız bırakma beni
Ölüyorum sensizliğimde
Kurtar beni