Kördüğümler atılmış beynime
İçinden çıkamayayım diye.
Birini çözsem…
Diğeri…
Diğerini çözsem,
Öbürküne geçiyorum.
Devam edip gidiyor,
Bu dizmece…
Dönmüşüm yaşayan,
Bir mumya ya…
Beni çoktan paketlemişler de,
Haberim olmamış.
Kördüğümlere olmuşum esir
Meğer yaşarken…
Vurulmuşum zincirlere.
Bağlamışlar beni
İlmek…….
…………..İlmek.
Her bir ilmekte okuyup,
Üflemişler.
Meğer benim bahtımı bağlamışlar,
Hayatımı almışlar.
Açmaya kalksam…
Açamıyorum.
Kaçmaya kalksam…
Boynuma dolanan kementlerden
Kurtulup kaçamıyorum.
İsa gibi germişler beni...
Çarmıha.
Ellerim…
Bedenim…
Gözlerim…
Kan için de.
Kendimi göremiyorum.
Gülüyor insanlar halime,
Buna da anlam veremiyorum.
Oysa…
Gülermi insan…
Acı çekenin haline.
Ne olmuş bu insanlığa?
Diye kendi kendime soruyorum.
“Düşte, gör demişler”
İşte ben şimdi onu,
Görüyorum.
30.05.2008
Bornova/İZMİR
Kayıt Tarihi : 30.5.2008 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybettiğimiz değerlerimiz ve dostluklarımız üzerine yazılmış hüzün ifade eden bir şiir.
aslında şairlikten ziyade, sanal da olsa insanların birbiriyle iletişim kurması, iletişimi sağlam tutması önemli. bilmem yanılıyor muyum.
selam ve sevgilerimle.
Düşte gör düşte gör
Hayale gör düşte gör
Dostun kim,düşmanın kim
Hele birkez düşte gör
Çok hoş ve güzel bir şiir. Yüreğinize sağlık.Lamia CANAY...
sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (6)