Çaresizlik Şiiri - Veysel Sari

Bir karabasan gibi çöker, soluğunu keser,
Boğazın düğümlenir, gözlerin hep sislenir.
Sağa sola savrulursun, şafağı beklersin çaresizce,
Uykusuz geceler, yorgun bir beden bırakır geriye sessizce.

Tarifsiz bir ürperti sarar benliğini,
Aniden karanlık çöker, gözbebeklerin büyür deli gibi.
Derin bir sessizlik başlar, ruhunun dehlizlerinde,
Geçmişin labirentlerinde kaybolursun, çırpındıkça batarsın içinde.

Hiç duymadığın bir çığlık yankılanır içinde,
Titretir kemiklerini, delirtir gökyüzünü, seni esir alır derinde.
Dinmeyen bir gök gürültüsü, ruhunu parçalar,
Yüreğine saplanan şimşeklerin izlerini, çaresizce ararsın.