Ben 10 yaşında cocuklugumu
20 yaşında gençliğimi
25 yaşında kendimi kaybettim,
çaresizliği tatdim,hayatı öğrendim...
Anladım ki her şey bosmus,bildiğim bir gerçeğim var,
elbet bir gün öleceğim...
ölene kadar yaşadığımızı söyleyenler hayatı düşünmeden yaşayanlardır asıl yaşarken ölmeye inananların yaşıyorum hayatını...
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta