Saat 6,
Akşam olmuştu.
Hava acımaya başlamıştı.
Kucağındaki inşaatlardan topladığı,
Tahta parçalarını yere bıraktı adam.
Yüzünde bir tedirginlik vardı, yüreğinde isyan.
Gecekondunun kapısını açıp, içeri girmeye çekiniyordu.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
hayatın acı bir yanını yazınızda dile getirmişsiniz...toplumsal bir yara...
çözümü vardır elbet ama çözümsüzlükler içinde kalır hep... geçici çözümlerle atlatılır...
yazınızı film izler gibi okudum nerdeyse...tebrikler Kemal Bey...selamlarımla...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta