Çaresiz Kalıp Ölümü Seçmek

Bazen ölümü düşlüyorum;
O bembeyaz, gizemli yaşamı..
Dertsiz, tasasız..
Bir hiç için bile mutlu olmak..
Yalnız başıma kendimle olmak..
En mutlu yalnızlık bu...
İnsan yok.. Aşk yok.. Acı yok..
Artık kendim için kendim varım..
Yaşıyorum ölümü kendimce ömürboyu..
Yaşayabildiğim kadar da mutluyum..
Karışan yok.. Üzen yok.. Yalnızım...
Uyumuyorum hiç, yorulmuyorum..
Efkarlanıp sigara içmek gelmiyor içimden,
Yada her akşam kederlenip, şişedibi görmecesine
içmiyorum...
Özlemiyorum kimseyi.. İstemiyorum.. Sevmiyorum...

İşte böyle;
Bir gün ben ölüyorum..
Ve başka bir hayat, mutlu bir hayat başlıyor..
Burda ağladığım kadar orda gülüyorum..
Orda hep gülüyorum..
Ben artık ölmek istiyorum...

İsmail ÖZKAN
1 Şubat 2001