Çaresiz Bırakır Bazen Zaman

Bittiği yeri gibisin aklın
Mekansız dermansız bırakılan
Oluyor ki öyle bir zaman
Sılayı da arayamıyor
Gurbeti de atamıyor başından insan

Tanımı kahrediyor pişmanlığın
Ne yurdundasındır ne yuvanda
Ne sevdiklerine sunacağın sevgi
Ne birlikte çekebileceğin bir acı
Nasıl bir yeldir ki savurur insanı
Öyledir ki ummadıkların
Geçip gitmez biçare insanın aklından

Gözün aydın mı denir
Kahır nefesinden haykırışlarla intizar mı
Ermişsindir
Senin bile beslemediğin muradına

Bir ıssızlık ve yalnızlık erbabı
Ne gülüyor ne de ağlıyorsa şu insan
Devrilmiş gibiyse kapılıp seline riyaların
Yıkılmışsa bir bir güven duvarları
Soğuk gülücüklerle yolculuk gibi olmalı
Birinden öbürüne mekanların

17.12.2012 Denizli