Çaresiz Şiiri - Ergün Bektaş

Bazen bütün çareler tükenir
bir çıkış yolu ararsın bulamazsın
gideceğin yola bakarsın ümitsizce
gücün yoktur yürümeğe,

Bir bataklıktasındır
çırpındıkça iyice batarsn
aslında yardıma ihtiyacın var ama
kimseyede duyurmak istemezsin sesini,

Herşeyden umudunu yitirmişsin
yarını düşünecek halde bile değilsin
bugünün çıkmazı seni epey bi yormuştur
sokaklar caddeler insanlar dolu
herkes var
fakat sen bi başınasın
kalbini yoklarsın elinle
acep varmı halâ yaşıyormuyum dersin
yaşadığın herşeyi hatırlarsın
pişmanlıklarını keşkelerini
sonra asla yapmayacağım dediklerini
tekrar tekrar yaptığın için kendine kızarsın,

Aynada yüzüne rastlarsın bi ara
bu kim dersin bu benmiyim
ne yapmışım bana dersin,

Çıkmazların ortasındasın
çare ararken çaresizliğine
giderek eridiğini bittiğini görürsün
okadar yorgunsunki
bu halde oluşuna üzülecek durumda bile değilsindir
kırılmışsın
incinmişsin
dağılmışsın
bitmek üzeresin
için dolmuş
ağlayacak tenha ararsın
gözlerinde yaş kalmamış
hep içine ağlamışsın
yüreğin yangın yeri
güvenin sarsılmış
parçalamışsın kendini
gururun yenilmiş
seni bu hale koyan kendine düşman olmak üzeresindir
yenildiğini kabullenme duygusunu hazmedemiyorsun
bayrakların devrilmiş
surların yıkılmış
kalelerini kaybetmişsin
bi çare bi çare der durursun
başın yere değmek üzere
bileklerin inceldiğini
sakalların iyice ağardığını
saçlarının giderek avuçlarına aktığını görürken
içindeki sızının seni kemirdiğini kendine yediremiyorsundur,

Dizlerine kadar çökmek üzeresin
tenin ağrıyor
kemiklerin hiç hareket etmiyor zannedersin
kendini yerden kaldırman gerekiyor
ama o güç yok sende
ertesi günlerin gelmesini istemiyorsun
herşeyin sonu gelmiş
ölmek istiyorsun
yenilmiş biri olarakta ölümü istemiyorsun
hiç kimseyi duymuyorsun
kulaklarında bir tek kendi sesin
sana bağıran kendi sesin
direncin inadın batık
çare yok
akşam olana kadarsın
sabah uyana kadarsın
hep aynısın
hep birgün dersin hep birgün
bende kendimi türkümü söylerim elbet dersin
şimdilik kırık dökük ıslığınlasın,

Ergün Bektaş