Günler, aylar, yıllar, geçip gittikçe,
Bu gönül dersini, alır çaresiz.
Bir ömür böylece bitip gittikçe,
Yavaş yavaş yola, gelir çaresiz.
.
Nice boş hayale kapılır kalır,
Kabarır, yükselir, engince olur,
Bir sudur, gün gelir yolunu bulur,
Aşamaz haddini, bilir çaresiz.
.
İster ki olmasın ayakta bağı,
Genç iken yaşasın en güzel çağı,
Büyüğü amenna, o küçük dağı,
Önündeki engel, bulur çaresiz.
.
Aklına esince düşer yollara,
Tutunur kopacak çürük dallara,
Sonunda yenilir geçen yıllara,
Pes eder, bir gün tuş, olur çaresiz.
.
Karlar yağar, kar boransız başına,
Zehirler karışır tatlı aşına,
Vadesi dolunca bakmaz yaşına,
Gün gelir mutlaka, ölür çaresiz.
.
(07.01.1981)
.
Suat ZobuKayıt Tarihi : 14.1.2013 21:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!