14.05.1947 Iğdır Zülfikar Köyü
Aklar düşmüş saçlarıma geç kaldım
Yolunda ağardı görmezden gelme
Baktım yaş geçiyor derdim çoğalmış
Çaresi var gülmekmiş ağlamağa son
Zanetme ben sana beddua etmem
Çocuklarım orada annesi sensin
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta