Baykuş gibi gelip kondu kalbimin tepesine bu yalnızlık hep üstümde o uğursuz gözleri
Alkış hadi sen de kutla kendini daha mı iyi böyle bu uzaklık söyle hoşuna gitti mi
Nakış nakış dantel gibi işlendi aslında bu ayrılık bağıra bağıra geliyorum dedi
Ufacık şeyleri büyütüp dert ettik kendimize çok üzdük çok kırdık boş yere birbirimizi
Yandık daha da yanacağız nihayetinde kendi ellerimizle yarattık biz bu cehennemi
Islandı daha da ıslanacak gözlerimiz yıkanıp arınıncaya kadar kalbimizin kiri
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
