Cansuyum dur Şiiri - Murat Ülkü

Cansuyumdur benim, senin parlak gülüşün,
Şimdi gölgelenmiş, sessiz ve durgun.
Oysa bir yerinde sinsi, küçük bir düşman,
Zamanı durdurmuş, canını yakmış, yorgun.

Gözlerin kapalı, ruhun uykusuz ama,
Koca dünya küçülmüş, dar bir sızıya.
Keşke elimle çekip alsam o sancıyı,
Dönüşse her acın, şefkatli bir nâz'a.

Ne doktor ne ilaç, ne de karanfil,
Hiçbiri senin gibi narin ve iyi değil.
Nefesim şifa olsa, üflesem oraya,
Unuttursam bu kederi, scını alsa bu sefil.

Dayan bebeğim, dayan biraz daha,
Biliyorum, en zor sınavdır bu inatçı yara.
Sen güçlüsün, bu acı bir fısıltı gibi gelsin sana,
Ve sen yeniden o gül yüzünle güleceksin yarına.

Unutma, o küçücüük sızı bile senin,
Ve seni böyle savunmasız görmek, cezâmdır benim,
Şimdi ve her zaman hep seninle beraberim,
O ağrı dindiğinde, yeniden başlayacak gülmelerin...

Yine uyandığında o güneşli sabaha,
Acının izleri birer anı olacak sana,
Geriye ikimizin gücü kalacak, sadece,
Şen kahkahan yankılanacak her yerde.

Sızı bitecek ve geri dönecek yine aydınlık.
Bu küçük azap, bizi daha da yakınlaştıracak,
Hadi, gül, bu acı bir tebessümle kapanacak,
Her şey geçecek, her şey iyi, her şey güzel olacak.