Canımın kırığı Şiiri - Sümeyye Nuroğlu

şişenin içinde kağıttım
camıyla bütünleşen
bedeni cama geçen

kendimi derin okyanuslara attım
dalgayla kıyına vurdum
camı kırıp aldın canı kırıp kaçtın
parça parça savurdun sahile

cam parçaları ayağına battı
şimdi söyle acıyan senın canın mı
benim sol yanım mı

hangi kanı durdurabilirsin ayağındakini mi
yoksa kalbimdekini mi
parmaklarını sarabilirsin

ya kalbimi
parmağın iyleşir
kalp iyleşir mi
parmağını sararsın
kalp sarılırmı
sarsan atar mı

şimdi söyle yaptıklarından için yanmaz mı
şimdi söyle kimin kırık kolu kanadı..

ruhum kanadı
kalbim nasılda kandı..
insan sandı
suretti yoktu aslı

kırılan yanlarımı savurdum önce
dağıtıp topladım

bıraktığın izler silinmiyor
açtığın yaralara merhem yetmiyor

tuza basıp topladım bir şişenin içine
kıyı bulmuştum kendime

kanattığın yerler leke leke
çıkmıyor izleri

şimdi

Usta sörfçülerin beklediği o büyük dalgayı bekliyorum
vermek için son nefesi hevesle
geliyor biliyorum
kursağındayım müthiş derinliğin
gittim
ittim dalgayı kendime
derindeyim
değilim hiçbir sahilde
2006