hayatı anlamaya çalışmaktan yoruldum
yasakladığım hayallerimin yalnızlığında
sapı elimde kaldı kör bıçağımın
her gün daha da buruşuyor bedenim
yüzüme yansıyor her bir hüsranım
gece vardiyasında gibi kapanıyor gözlerim
içinden çıkamıyorum bu kahrolası hicranın
o an gelecek diye beklerken
canım çok acıyor
sarılmayı özledim her hangi bir bedene
lanet olsun girmeden şu beyaz kefene
öyle çok özledim ki adam gibi yaşamayı
Tevfik Karınca
Kayıt Tarihi : 23.2.2020 02:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!