Canım Çekiyor Şiiri - Muhayyel Gizliay

Çocukluk çağlarım boyunca taşıdığım.
Müdür muavinlerinden sakladığım.
Parmaklarımla içten sarıldığım.
Kurt başlı tesbihlerimi çekiyor canım.

Bir bankta on arkadaşla,
Sigara yarıda sohbet koyusunda.
Gözler düşerdi üzerime, memleket konusunda.
Çok bilmiş tavırlarımı çekiyor canım.

Kimsenin bilmediği,
Her yere benimle girdiği,
Cüzdanımın arasında kağıda sardığım.
Ufacık çeliği, çekiyor canım.

Hilal gibi dizilen çocuklardandım, taşa döndüm.
Gece gündüz durmadan yanarken küle döndüm.
Kapınızdan geçerken, boynumu eğer oldum.
İnce çocuğun, dik başlılığını çekiyor canım.

Aralarında olmayıp hep yanlarında olduğum.
Bu günlerinde değil yarınlarında durduğum.
Yaşa dese uğruna yaşayacak olduğum.
Patlayıp sönmüş dağın, bağlılığını çekiyor canım.