İlk defa bir kimsem oldu
Gazetemi buruşturup attım.
Kediler görmeye geldi balkon duvarımdan,
Korktum, koridora doğru kaçtım
Böylesini, böylesini görmemiştim.
Ve çığlık çığlığa savrularak döndüm
-çığlık çığlığa-
Aynamdakinden korka korka
Dışarıdakini unuttum
Sahi kimdi o?
Tanıyamıyorum korkuların içinde
Korkulara kayıplarla alıştım,
Dostundan şairine
Yine çaresiz yine kimsesiz
Karşımdaki de halinden bezmiş
Yollar arar durur kaçmaya
Hepsi birbirinden acılı
Hepsi birbirinden beter!
Kendi yolumu ararken
Yine arasında buluyorum birden
Çıkarıp atılamayan beyinle kalbin
Bir ülke kurtarır mı beni?
Bir dil değiştirir mi ruhumu?
Tek kurtuluş kaçmak değil mi?
Eskittiğim koltuk ve bitmek bilmeyen zaman
Morların içinde sayıp durduğum duvar
Kimim ki ben?
İçimden başkasını duymayan
Duysa da görmeye perdesini açmayan
Ve tıklatılan her kapıda gizlenen
Şimdi sıra perdenin ardında
Aralayıp bakınca tekrar
Hala orada, patilerin izi camda
Sahi kimdi o?
Kayıt Tarihi : 3.6.2021 19:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!