Kendimce bir garip çocukça duygudayım korkularla
Utanıp sıkıla bilmeden geldim bu diyara namusu arla
Cananı olup barışan masum yürekte yaşamak onurla
Akıp giden dereler sorgusuz güneş sevgili oldu ayla
Kimse istemezdi ayrılık kavuşmak yakın beklenenden
Leylaklar sende açarken dustur mecnun yüreğinden
Adımlarını sayarken yollar cananı götürüyor benden
Şulesi yanıyor aşkın melekler kanatlanıp giderken
Mutluk aramam senden başka dünya denen nesnede
Ankara güzel olsada barışa uzanan yollar kaldı geride
Baktınca gönülden gördüğüm canan Patnos eteklerinde
Akılla bilinen akılla gidilemeyen şifadır insanın gözlerinde
Ruhun inceliklerinde barışla dolaşıp seyran eyleyen aşık
Ilgıt esen rüzgar cananı severken neden hâlâ suratın asık
Şimşekler selamlıyor görmezden sanırsın kan veran ortalık
Yılmaz sende bilki canan olmazsa olmaz barış ağlar insanlık
Kayıt Tarihi : 29.6.2011 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HAyatımın en değerli insanlarından dostlarım kardeşlerim Patnos'un değerleri eğitimci Canan yengem ve insanlığın ihityacı olan Barış dostum sizleri kalbimle seviyorum
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!