Zaman durmuş, yitirmişti her şey anlamını
Tek bir gaye vardı; o da kurtarmak bu cennet vatanı,
Her biri ayrı ayrı destan öyküler yazıldı, canlı canlı,
Olmazların olduğu, akılların almadığı, bir mahşer yaşandı Çanakkale’de…
Yerle gök birleşti o an,
Akılla ruh birleşti o an,
Hızırla kul birleşti o an,
Öyle bir toz-duman etti ki ortalığı ebabiller,
Kurşunlar bile havada çarpıştı Çanakkale’de…
İman doldu mu kalp bir kere,
Hedefi tuttu mu göz bir kere,
Allah Allah dedi mi dil hep birlikte,
Dize geldi bu iman karşısında Cihan,
Yenilmez denenler bir bir yıkılıp düştü Çanakkale’de…
Unutulur sanma ey gafil, Çanakkale’de yaşananlar,
Diriliş ruhu ölmez, iman ateşi sönmez bu vatanda,
Bir kıvılcımla fışkırır gene her yandan; Şerife bacılar, Seyit onbaşılar,
Yazılır yeni destanlar Samsun’da, Sarıkamış’ta, Çanakkale’de…
Kayıt Tarihi : 4.11.2016 11:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!