CANA CAN KATAN CANLAR
Bruno can verirken çarmıhta
Enel Hak diye haykırırken Hallacı
Dağlara vururken Dadaloğlu
Can vermeye geldik Madımak’ta
Köroğlu inletirken dağları
Deniz, denizlerden taşar
Kıtalar gezer, leylim ley
Cana can katmaya geldik
Muhlis, akar sularda
Muhibe, çağlar sularda
Hasret, coşar tellerde
Koray, süt kokar memede
Asım koca çınar, koca gölge
Uğur son dizesini ekler şiirine
Muammer, perde aralığında
Nesimi inletir, yanık yanık
Adaletin yüce eli, kaynar kazanına
Odun eyledi, otuz yedi can, otuz yedi fidan
Karanlıkları aydınlatma adına, lanetleri kaynatma adına
Otuz yedi can, otuz yedi fidan, can vermeye geldik Madımak’a
Bir bileydiniz karanlığınız ışıdı
Yanan her bedende
Soluğunuzda, yudumunuzda
Her bedenden bir nebze var ki yaşarsınız
Yüzün suyu hürmeti sizi yaşatan
Bir bilseydiniz, tohum tohum saçılır
Milyon milyon gönülde, gül derilir
Öper baş tacı ederdiniz her birimizi
Ölmek öldürmektir, budamaktır taze dalı
Perde çekmek, karanlığa gömülmektir
Tek hücreli, tek beden yaşamaktır
Yaşamak yaşatmaktır, görün kimler yeşerir bizden
İbrahim ŞAHİN
İbrahim Şahin 2Kayıt Tarihi : 2.7.2008 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (18)