(Ağabeyimden, sevdiği yarine ithafen -12-)
Ey benim, kendi toprak; gönlü, taş yarim.
Ey gözleri deniz; sözleri, tufan yarim.
Ey bakışı deva; gidişi bela yarim.
Söyle, ne olacak bu halim?
Yakınlarımı ırak eyledin, sustum.
Gönlümü harap eyledin, sustum.
Beni düşman belledin, sustum.
Bari, sevdamı ziyan eyleme...
Gözümdeki yaşlarımı ebedi kıldın.
Önce gönlümü çalıp sonrada kırdın.
Emanete düzgün sahip çıkmadın
Bari, aklımdan çık be hayırsız...
Uzun uzun yazdım, dinlemedin.
Kısa ve öz anlattım, beğenmedin.
Seni kalbimde sakladım, küçümsedin.
İnan ne yapacağımı ben de bilemedim...
Şimdi;
Sana, dön, desem; dinler misin beni?
Tekrar bana yâr eder misin seni?
Bir şans verip yeniden bizi
Biz, yapar mısın sevgili?
Kayıt Tarihi : 3.2.2016 02:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gelse geleceğe olsa'da bir yar,
gönül denen evi yıkıp'da çıkar,
hüsranı müebbet kılar'da gider.
ŞEYMA hocam giden altın olsa'da sakın bekleme gümüşler beyazdır temizdir daim. yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)