Bu sessizlik çöl rüzgarı bana,
Esmiyor ama dokunuyor ruhuma.
Bir vahadan içiyorum kana kana,
Gecenin yalnızlığı kıvrılıyor yanıma.
Yaşıyorum hatıranı her an düşlerimde,
Nedir bu üzerime atılan balık ağı?
Usul usul dünyama yaklaşan bu dert çağı.
Ben ki anlattığımı sanıyordum belleğimden,
Unutmakla kurtulurum sanıyordum geçmişimden.
Lümpenlik çağında ağlayan bir çocuk gibi,
Kapatma ışıklarını ki belli olsun gölgen.
Hissedebileyim yaşadığını sen beni bilmesen de,
Kapatma kapılarını bir umut belirirken,
Güneş girsin içeri maziyi silemesen de.
Ay süzülürken doğarız yeniden gökyüzünde.
Bir kuvvet, sert esen bir rüzgar gibi itmeli beni,
Korkuyorum bir hiç uğruna kaybetmekten seni.
Durgun sular gibi akıyor ömrümden geçen seneler.
Özlem dolu hatıralar hep aynı nakaratı yineler.
Bitti sanıyorken başlar bu dünya,
Ben ki okyanusta bir adayım.
Sen ise kokusu burnumda tüten bir sardunya.
Çok önde sanma beni, hep arkalardayım.
Meczup bir aşkın peşindeyim,
Sen de herkes gibisin bana bakarken,
Gözlerin ışıltısız ama meraklı inceden.
Çekiniyorum güneş batar, bulutlu havalarda kalırız baş başa diye.
Soğuklar sevdasıdır yalnız uzun yaz günlerinin.
Çiçekler soluyor yavaş yavaş,
Bekliyorum hangileri hayatta kalacak?
Elbet bir gün bitecek bu savaş.
Kurtulan yalnız ikimiz olacak.
Çok muhabbet tez ayrılıktır.
Senin için yaşıyorum sen bunu bilmesen de.
Bir su damlası hükmedebilir mi denize?
Ben de bir zerreciğim senin denizlerinin peşinde.
Dünyamı anlamlandırıyorsun, beni kanatlandırıyorsun.
Gitme bu gece, hüzünlerim beni bırakmıyor.
Tutunuyorum bilsem de sağlam olmadığını tutunduğum dalın.
Çiçekler açacak, güneş doğacak ufukta belki yarın, belki yarından da yakın.
Sen belirsiz bir zamanın sınırındasın, ben ise çok uzaklarda.
Kalbim hasret kaldı güzelliğinin şanına, yüreğim esir bu tuzaklarda.
Artık yabancısıyım bu toprağın,
Gönlüm arzular başka diyarları,
Kaçışı gibidir solan bir yaprağın,
Sert eser rüzgarıyla şehrin sonbaharları.
Vatanım, ailem, sevgim ve sen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!