Hayatın resimlerinden bir parça gibi ruhumuz ve bir sözün özü gibi duyuşumuz.
Sessizlik her dilde aynı ses. Topraktan mı biter her çiçek? Bazen sarp kayalıkların içinden varolmak kendi gerçekliğine dokunmaktır yaşamak.
Özün can bulabilir sözsüz. Sözler özünün sesi seninle canlanan bir iklim.
Kendimizi, kendimizin ötesinde duymak her canlıda hissedebilmek kendini. Düşlerde de olsa can katmak.
Kalbini bir kuşun gözlerinde görmek. Yok saymak kendini varolabilmeye bir başka serzeniş. Serzenişin duyuşu ,duyulur duyulmaz bir sezgi.
Savrulduğun özgürlükte ve görmek kendini düşüncede.
Düşünce özgür , belki biraz tutsaksın özgürlüğün zirvesinde.
Birden kapandı birbiri ardınca perdeler
Kandilli, Göksu, Kanlıca, İstinye nerdeler?
Som zümrüt ortasında, muzaffer, akıp giden
Firuze nehri nerde? Bugün saklıdır, neden?
Devamını Oku
Kandilli, Göksu, Kanlıca, İstinye nerdeler?
Som zümrüt ortasında, muzaffer, akıp giden
Firuze nehri nerde? Bugün saklıdır, neden?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta