Camın Arkasında Bahar Şiiri - Talat Ülker

Camın arkasında duruyor bahar
Açsam pencereyi diyor bir yanım
Öbür yanım ayaz yüzlü bir duvar
Yanıyor bedenim, donuyor kanım

Penceremde asık yüzlü bir bulut
Ve perdelerimde bir hoyrat rüzgâr
Açsam pencereyi bozulsa sükût
Hüznüme düşer mi sılada bahar

Asılır gözlerim ufkun ipine
Gölgemi ıslatır bıçkın bir yağmur
Kimdendir bu hüzün ve sebebi ne
Can neden eziktir, ten niye mağrur

Sızmasın kapımın aralığından
Odama bu bıçkın gül esintisi
Kesilsin içimde sevda çağından
Kalmış davetlerin son iniltisi

Çiçekler, yüzüme bakmayın öyle
Ayartmayın deli gönlü yeniden
Söyle ey gök, susma, rüzgâra söyle
Dolmasın odama bu çılgın gülşen

Çıkmam bu münzevi karanlığımdan
Boşuna göz kırpıp yorulma güneş
Alevlenmez tekrar can ocağımdan
Közleri çalınan bu soğuk ateş

Sınamayın gönlün tahammülünü
Kapımda ötüşüp durmayın kuşlar
Yeniden sırtıma vurup gönlümü
Yola çıksam yorar beni yokuşlar

Bu rüzgâr götürse bulutları hep
Bu sarhoş edici koku kesilse
Bitse içimdeki bu tuhaf talep
Yağmur yüzümdeki bu hüznü silse

Tenimde yamalar ayrılıklardan
Bir yanım virane bir yanım mamur
Gece çöl sarısı yalnızlıklardan
Düşümü ıslatır bir garip yağmur

İçimdeki çocuk camları kırsa
Dökülse içime cam kırıkları
Yürekte gölgeler toplu haykırsa
Duvarlar saklasa hıçkırıkları

İçimde şiirler coşkun ve duru
Dışımda bir sükût koyu ve derin
Ve bu hoyrat rüzgâr bozar huzuru
Çöker bulutları gamın, kederin

Nedir beklediği fukara aklın
Melal mi, hasret mi, nedir ki bu hal
Ey ömür kaldı mı başka bir saklın
Ölmek için erken yaşamak muhal

Kaç takvim eskitti canda melaller
Bu kaçıncı yangın çiçeklerimde
Gönül bahçesinde avare güller
Öksüz düşlerim de, şebnemlerim de

Sarmışken sımsıkı beni bu hüzün
Git bahar, git beni baştan çıkarma
Bırak huzurunu tadayım güzün
Git bahar, git artık, kapımda durma