Yorgun gözlerim,
Hep aynı camdan yüzleri görüyor.
Konuşmalar,
Süslü bir ambalajın içinde,
Boş bir hediye.
Gülüşler,
Işığın düştüğü an parlayan,
Sönünce anlamını yitiren bir yansıma.
Kulaklarım çınlıyor,
Anlamsız gürültüden.
Oysa,
Dışarıda rüzgar esiyor,
Bir yaprak düşüyor,
O kadar sade ki,
Ruhum ona koşuyor.
Kayıt Tarihi : 25.8.2025 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!