Cam Kırıkları Şiiri - Karanlık Şair

CAM KIRIKLARI

Bir odanın sessizliğinde yankılanır kalbim,
Karanlık pencerelerde donmuş bir nefesim.
Her adımda çatlayan yollar gibiyim,
İçimde bin parça, bin sızı, bin cam kırığı gizliyim.

Hayalinle başlıyor gece,
Adını fısıldıyor duvarlardaki gölgeler.
Bir damla gözyaşı düşüyor kalbime,
Kırılan aynalarda senin yüzün parçalanır.

Sevda, ince bir cam misaliydi,
Kırılacağını bile bile sarıldım ellerine.
Şimdi avuçlarımda kanayan hayaller var,
Her bir zerresi seninle yanıyor, benimle sönüyor.

Gözlerimde solgun bir sonbahar,
Dudaklarımda yarım kalmış bir şarkı.
Sana söylediğim her söz,
Şimdi sessizliğin içinde yankılanan bir çığlık.

Cam kırıkları gibi keskin hatıralar,
Ayaklarımda kanayan yollar bırakıyor.
Ne yapsam, hangi köşeye sığsam,
Sensizliğin dikenleri göğsümde kanıyor.

Bir gün döner misin bilmiyorum,
Bükülmüş umutların gölgesinde bekliyorum.
Belki de bu kırıklar bir daha birleşmez,
Ama ben yine de kalbimde seni tamamlıyorum.

Cam kırıklarıyım ben;
Her parçamda senin adın gizli,
Her acımda senin izlerin,
Her susuşumda seninle konuşan bir sessizlik.

Ve bil ki sevgilim,
Cam kırıkları bir gün ışığa tutulduğunda,
Her parça ayrı bir renk taşır.
Benim parçalanmış kalbim de,
Her renginde sana dair bir aşk saklar.