Çalı Çit Bahçe Şiiri - Nuri Demirci

sürdürüyoruz oyunu. ben
karanlık bir dağdan iniyorum
o, dudaklarında mevsimsiz iki gelincik
çıkıp geliyor çalıların ardından

her zaman bir çit aramızda
yürüyoruz şehre doğru

dizlerinin üstünde bir çanta
omuzu yaz hırkalı
hayatın ucuna ilişir gibi
oturuyor bahçe sinemasında

acılannı boyuyor duvardaki kadınla
filmi elleriyle seyrediyor
düşmekten korkar gibi
elimi arıyor karanlıkta

yüzüme bakıyor arada bir
bekler gibi bir okulun dağılmasını
Söylemek istiyorum ona
saçlarımı geriye tarama hakkının
yalnızca onun olduğunu
ve okşanarak uyandırılmak isteyen
o eski çocuğun
hala içimde uyuduğunu

beyaz gemi battı, diyor, dönüş yolunda
olmadı belki de hiçbir zaman
bir sal yaptıydım, hatırla
şenlikli güverteden geriye kalanlarla
temizlenirken kirleri, gördüydün işte su
işlemişti tahtaların içine

takılı kalıyor boğazında
sıyrılan başörtüsünün düğümü
ağlayacak, biliyorum
araladı çünkü yine yüzünü