Cahilden Uzak Dur Şiiri - Sadık Güler

Cahil, sözüyle değil,
duruşuyla bile kirletir havayı.
İçinde bilgelik ararsan,
boşa bekler, yanılırsın.
Bir tebessüm eder,
içinde fesatlık gizlidir.
Bakma alkış tutuşuna,
içinde kin büyütür.

Bilmez vefayı,
verir cefayı.
Sevgiye gölge,
dostluğa yara taşır.
Bir gül uzatır,
dikenini batar, kanatır.
Bir dua eder,
ağzından beddua fışkırır.

Gül de olsa dokunma,
yakar seni kokusu.
Melek gibi görünür,
içinde şeytan taşır.

Cahil, bilmediğini savunur,
bileni de şaşırtır.
Sözü çoktur, özü yoktur.

Uzak dur ondan…
sofrana oturursa, ekmeğin boğazına dizilir.
Kalbine yaklaşırsa, huzurun gölgelenir.
Bir gün dersin ki: “Ben ne yaptım?”
ama geç olur.

Cahilden uzak dur,
çünkü bazen susmak bile ibadettir.
Ve bazen bir adım geri çekilmek,
bin yıllık öfkeyi söndürür.