Cahil Bir Adamın Ellerine Verme Yüreğini

Cahil bir adamın ellerine verme yüreğini… Çünkü yüreği anlamayan, onu taşımayı da beceremez. Sana sus demeyi marifet sayar, hislerini küçümser, gözyaşını zayıflık sanır. Sevgiye emek vermek yerine, seni suskunluğa mahkum eder. Anlamaz seni… Ne kalbindeki fırtınayı duyar ne de gözlerindeki yangını. Sen onun için sadece bir varlıksın; ruhun yok, derinliğin yok, hayallerin yok. Oysa sen, bir ömrü güzelleştirecek kadar temiz bir kalpsin. Ama yanlış yürekte ziyan olur sevda… Kıymet bilmeyene verilen her his, zamanla acıya dönüşür. Unutma, yüreğini anlayacak birine ver ki, sevda yük olmasın; yuvaya dönüşsün.

Ne kalbinden geçenleri okuyabilir ne de ruhunun sesini duyabilir. Onun sevgisi, sahip olmakla sınırlıdır; anlamakla değil. Seni sevmek yerine kontrol etmeye, sana güvenmek yerine seni sınamaya çalışır. Senin gözlerin umutla doluyken, o seni karanlığına mahkûm eder. Kalbini açarsın, ama o içinde ne taşıdığını merak bile etmez. En güzel sözlerini söylersin, ama duvar gibi susar. Yüreğin ince ince kanarken, o hâlâ senin neden sustuğunu bile anlayamaz. Çünkü cahil bir adam, sevilmenin ne olduğunu bilmediği gibi, sevmeyi de beceremez.

Sevgi onun için bir alışveriştir; verir gibi yapar, ama hep almak ister. Ruhunun derinliğinde ne fırtınalar koptuğunu, geceleri uyuyamadan gözyaşı döktüğünü anlamaz. Sana “çok düşünüyorsun” der, “her şeyi abartıyorsun” der… Oysa sen yalnızca sevilmek, anlaşılmak, değer görmek istersin. Fakat yanlış yüreğe düşerse sevda, çürür… Önce hayaller solar, sonra gülüşün eksilir, en son da sen kendini unutursun.

Kalbi dar olan birinin içine dünyanı sığdırmaya çalışırsan, önce sen ezilirsin. Bu yüzden ne olursa olsun, kalbini kıymet bilmeyen bir elde bırakma. Ruhunu duyamayan biriyle ömür kurma. Sevda, anlayan yürekte büyür; cahil yürekte ise sadece tükenir. Unutma, yüreğini taşıyacak biri varsa bu dünyada, o da seni en az senin kadar hisseden biridir. Yanlış yüreğe düşen sevda, kendi mezarını sessizce kazar…