Dağ olsaydın görünürdün yamaçta,
Su olsaydın coşar idin ırmakta,
Işık açsan parlar idin şafakta,
Zenginim diyerek çağlama gönül.
Saray olsan gönüllerde gezerdin,
Aşkın gemisine biner yüzerdin,
Kitaplar okurdun İncil dizerdin,
Gezginim diyerek çağlama gönül.
Bulut olsan su verirdin canlara,
Rüzgâr olsan savrulurdun kırlara,
Mevsim gelsen dağılırdın yıllara,
Enginim diyerek çağlama gönül.
Abdal olsan gezer idin ellerde,
Türkü olup söylenirdin dillerde,
Bazen sevgilerde bazen dertlerde,
Kanber’im diyerek çağlama gönül.
Kanber GÜRBÜZDAL
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta