Çağımdan İnsanlar Canlar Çekildi

Dondurur ayrılık zamanı gülüm
Yavuzda kalbini gömdü çakıldı
Söndürür yuvayı her a'nı zulüm
Canımdı dünyamdan kollar çekildi

Üç evlat kadere küstü darıldı
Çınardı yuvamız Gülsüz yarıldı
Korluca acıyla ömrüm karıldı
Gönlüme derinden miller çekildi

Baharda kışıyla karla geliyor
Gelipte gönlümü canı buluyor
Vaktinden önce de gülüm soluyor
Mayısta konuşan diller çekildi

İlkbaharda güller sensiz uyandı
Gönül ocağımda korlarla yandı
Azrail kapıma zorla dayandı
Çöllerden yarlardan seller çekildi
Bayram'da çölüyle kumlara döndü
Evimin ışığı o günden söndü
Dillerim durmadı sevdası dündü
Umutsuz bahçeme teller çekildi

Hayrandı seyrandı dünya gözüne
Arı duru temiz tatlı sözüne
Güneş olup doğan ışık yüzüne
Dağından meltemle yeller çekildi

Seherin vaktinde gonca gülümde
Kolumu kırınca ansız ölümde
Perdeler kapandı bahar bölümde
Çağımdan insanlar kullar çekildi

Sevdadan düşeli hâllerim yaprak
Alıyor sıralı canımı toprak
Şiirhan sevmişti bembeyaz ap ak
Sağımda solumda eller çekildi.