Kervancılar yolda ayak sürüdü
Yaylaları kara duman bürüdü
Derelerden kirli sular yürüdü,
Yağmur hasta toprak hasta dağ hasta.
Kalem gibi kaşlar gözleri kara
Kırıldı kollarım vücudum yara
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



