C a n ı m B a b a m...

Ö.T.08.02.2000. S. 14-45. İstanbul Bağcılar

Mis kokan; en güzel tat, senle güzeldi hayat
gittiğini duyunca bitti sandım kâinat
Tadım, tuzum kalmadı canım acıyor canım
Benim çileli babam, şimdi ettin mi rahat.

Matem çöktü sokağa, gözyaşları dinmiyor
Komşuların toplandı, köşe bucak inliyor
Paramparça yüreğim bırakın sarılayım
Nasıl ağlamayayım babam ölmüş gidiyor.

Bize hakkı anlatıp emaneti korurdun
Bizleri üzgün görsen, bizden çok üzülürdün
Yıkayıp giydirdiler şimdi bir beyaz kefen
Tebessüm ediyorsun, memnunmusun yerinden.

Bir şey koptu içimden seni böyle görünce
sanki hiç gitmeyecek hep gözümün önünde
Bir daha göremezsin, dedin durdun sözünde
Misk kokan canım babam kokun hala üstümde.

Sığmazsın mısralara, yazmalarım nafile
Seni anlayamamak, çileden büyük çile
Şehitlere selam et git babam güle-güle
Seni hep anacağım Yasin Fatiha ile.

İnsan nasıl yaşarsa, öylede ölecektir
Can verdiği şekilde orda dirilecektir
Babam benim önümde ne cindir ne peridir
Peygamberim; babama, babam, bana örnekti.

Fatihalar okuyup hazırlıklar yapalım
Rahmet Peygamberinden şefaatler umalım
Babam olsun komşu su bizler de hizmetçisi
Fatiha'lar Yasin'ler herkesin yardımcısı.

Şehitler ölümsüzdür, şimdi yine anladım
Babamı hatırlayıp, ağlarım hep ağlarım
büyük bir boşluktayım kırık kolum kanadım
Babalar hep haklıdır sağ iken anlamadım

Canım babam can babam sessiz kaldı otağın
Yaratanın rahmeti artık tek sığınağın
Bu yalancı dünya boş ağlasakta gülsekte.
Kaçınılmaz ölümü mutlaka tadacağım

Mekânın cennet Peygamber dostun olsun…