Buzdan Kale.. Şiiri - Sevtap Gümüşay

Kadın, kapının çarpmasını duydu bomboş olan evde yankılandı çarpan ses…Gölgesiyle ve anılarıyla baş başaydı bu gece duvarlar eşlik ediyordu sessizce yanlızlığına.
Kadın, alabildiğine derin bir nefes aldı. Bomboş olan evde kalan son kokuları ziyadesiyle özleyeceğini bildiğinden ziyan etmeğe gönlü razı olmuyordu bir zerresini bile..
Koridorlarda boş boş durdu bir süre ömrünün belli bir kısımında huzurla dolaştığı,mutluluğu paylaştığı, aceleyle çıkıp gittiği,sevgiyle aşkla geçtiği o koridordan son bir defa ve ağır duygu yoğunluğuyla geçiyordu..
Tek tek bir zamanlar içinde kahkahaların, mutluluk gözyaşlarının, umutvai sözlerin,müjdelerin,aşk fısıltılarının, belkide gereksiz belkide gerekli olan tüm tartışmaların olduğu, davetler verilip evlilik yıldönümleri yapıldığı, huzurun olduğu, sıcaklığın aktığı tüm odalar büsbütün bir suskunluğa bürünmüş emrivaki bir tavırla kapıların kapatılmasını ve son kalan ve herdaim kalacak olan anıların uçup gitmemesini istiyorlardı.
Kadın, bir zamanlar mutlu girip mutlu çıktığı yorgunluğunu,aşkını,tutkusunu,umudunu,kısacası eşiyle paylaştığı herşeyi paylaştığı bu evden nasıl çıkması gerektiğini kestiremiyor kestirse bile adım atmaya takat bulamıyordu her daim güçlü olduğuna inandığı yüreğinde.Adım attığı anın hayatına tüm kaosları yükleyip onu oracıkta yok edeceğinden korkuyordu…
Bir telefon sesi yankılandı boş olan evde duvarlara çarpa çarpa.İrkildi kadın bu sesle …
Telefonu açmak için salona geldi ama telefon kesildi… Kim bilir belki de diye aklından geçen düşünce baloncuğunu elinin tersiyle dağıtmaya çalışsada olmadı yine kendini kocaman bir anı yumağının içerisinde buldu düğüm olmuş bir şekilde…Bir zamanlar mutluluk,müjde,güzel haberler gelen günlerin ne çabuk geçtiğinibiir filim şeridi misali gözünün önüne getirdi.
Yerde kalan bir plak ilişti gözüne her şeyi topladığına o kadar emindi ki…
Plakla birlikte hüzünler silsilesine taktı yüreğini hüzünler silsilesi aldı gitti tüm yüreğini bütün acılar umutlar mutluluklar hüzünler gözyaşları sözyaşları içerisine sürükledi…
Yapılan,yapılmak istenen, yapılacak olan tüm hayalleri planları o plakla birlikte yüreğini de gönderdi yürekler cenazesinde namazı kılınıp umut mezarlığına gömülmesi üzerine…
Kadın, tüm bu iç hesaplaşmalar sonucunda son kez dönüp donuk bir gülümsemeyle veda etti “Buzdan Kalesine….”