Buz Ve Ateş Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bir yanım buz,
Bir yanım ateş.
Bir yanım su.
Tarifsizim.

Yüreğime ağır geliyor yokluğun,
Ciğerlerimi parçalıyor sensiz aldığım nefeslerim.
Yaraya kaynamaya çalışan kabuk gibiyim,
İyileşir iyileşmez beni düşüreceğini biliyorum.

Nüfustan düşmek mi,
Dilden düşmek mi daha acı?
Oysa biliyordum mavi yalnızlık demekti
Ve ben o mavilikte bir gece uyuyup
Uyanmamaya bile razıydım.

Şimdi acının sen halleri,
Dilin dudağı yalayıp geçişi,
Yalpalayan dilim,
Pati yapan yüreğim hep yokluğundandı
Bu öksüz, yetim hallerim.

Şimdi salıncaktan düşmüş çocuk gibi yüreğim
Hem korkuyor
Hemde yeniden binmek istiyor o salıncağa.
Çocukluğum iki dudağımın arasında kıvranıyor,
Gözlerime çakılıp kalıyor mazi.
Bana yanlış yoldasın diyenler
Kendileri nerede?
Aynalar mı yalancı, diller mi?

Gelip kalsaydın yanımda
Elbet geçerdi sinirim.
Ama sen gitmeyi seçtin,
Bitmeyi seçtin.
Bana el olmanı ben istemedim.

Hatırla ilk tanıştığımız günü.
Ne dedim sana:
“Ben kızınca uzak durma benden.”
Şimdi beni uzaktan izlemenin adı ne?
Aşk mı?
Hahahayy, güldürme beni.

Ben seni yanlışların arasından bulup
Tek doğrum diye sevmiştim.
Meğerse senmişsin yanlış olan.
Hâlâ gururunun başını okşuyorsun,
Görmüyorum, duymuyorum mu sanıyorsun?
Haklısın,
Bende bir zamanlar seni beni seviyor sanıyordum.
Ben seni başkalarına gülerken gördüm.

Şimdi ister elinin körüne,
İster cehennemin dibine git.
Umurumda değilsin.
Ben çok “sen”ler bulurum da
Sen beni artık zor bulursun.

Hadi eyvallah.
Sana son sözüm:
Ben buradayım.
Gitmedim bir yere gidemedim
Burdayım...
22.09.2025 02:52