Buz Kalbim Şiiri - Yusuf Pekol

Avucumun ortasına düşen bir ateşti ölüm
Önce parmaklarımı yaktı yavaş yavaş
Kollarımdan bedenime yayıldı
Gözlerim görmez oldu, kulaklarım duymaz
Hissizleşti duyularım birer birer
Ama birden bire söndü ateş
Tam da kalbimdeydi sıra
Ama kalbimdeki buzları eritmek
Ateşe bile fazla gelmişti.
Çünkü ayrılığınla buz tutmuştu
Erimedi
Tüm bedenim yandı
Bir tek kalbim kaldı...
O da
Donmuştu zaten çoktan...