Büyüyorum ben anne!
Kocaman çocuk oluyorum.
Daha az uyanıyorum geceleri,
Ve ağlamam da pek seyrek...
Büyüyorum ben baba!
Artık o kadar korkmuyorum.
Daha az tutuyorum elinden,
Ve öpmeden de durabiliyorum...
Büyüyorum öğretmenim!
Bak, kalemi düzgün tutuyorum.
Daha az şımarıyorum sana,
Ve oynamasan da küsmüyorum...
Anlıyorum artık anne!
Çok işin var, görüyorum.
Şimdi olmaz, ama sonra,
Belki yaparız, biliyorum...
Anlıyorum artık baba!
Çok yorgunsun, duyuyorum.
Seni çok özledim amma,
Merak etme, alışıyorum...
Anlıyorum öğretmenim!
Okuduklarımı hep anlıyorum.
Kitaplardaki çocukların da,
Gerçek olduğunu sanmıyorum...
Nurullah ÇELEBİ
Kayıt Tarihi : 18.4.2018 01:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!