kurgu balkonumuzun göğünde
dört dönerdi kırlangıçlar
acı çekmek uykuya dalardı
ben kelebek kanatlı harabolmuşluğumla
bilinmesi tüm zamanlarda mümkünleşmemiş
öyküsüzlüğüme yanardım
yokluğun bile bocalayarak benimdi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta