Buruşuk Çarşaf Şiiri - Cahit İpekoğlu

Özleyiveriyorsun
nedendir bilinmez görmesende sevgiliyi.
Gecenin bir yerinde sanki
dağlardan inen sis gibi örtüyorsun üstünü.
Özlem bulutları gibi
bir sızı duyuyorsun yüreğinde...

Uyanıyorsun
çareyi çarşafta arıyorsun olmuyor.
Daha çok acıtıyor tenini özlemle
yastığına sarılıyorsun.
O sana sarılamıyor
sanki boşlukta kalıyorsun rüyalardaki gibi.
Bir yüz, bir bakış, bir gülüş arıyordun
gözlerin daha çok yanıyor.
Gecenin en olmadık yerinde
özleyiveriyorsun...

Zaman geçmek bilmiyor
güneşi bekliyorsun.
Yavaş yavaş çekilmeye başlıyor
üstünü kaplayan o yoğun sis.
Geriye
bumburuşuk bir çarşaf kalıyor.
Yere atılmış yastık
ve üç, beş çiy tanesi kalıyor gözlerinde...