Buruk bir hoşluk Şiiri - Gülgün Karaoğlu

Jun,23/04

Buruk bir hoşluk
Bu yalnızlık...

Bir biliş,belki,
Zaten biz hep yalnızdık!

İkili yalnızlıklarda
Hep,en çok,
Hırpalandık...

Tekli yalnızlıklarda
Onarıldık...

Derlendik.
Toplandık...

Hoşlandık!
Tadına vardık! ..

Sıkıldık...
Unuttuk,
İkili yalnızlıklarda
Ne çok hırpalandık!

Yine aşk aradık...

Yalnızlığı paylaştık,
Büyüdük...
Çoğaldık...
Biz hep bunu aşk sandık!

Sandık ki,
Bir daha hiç yalnız kalmayacaktık...

İkili yalnızlığın
İlk hissedilişlerinde,
Bozguna uğramıştık,
Aşkı tükettik sandık!

Sandığımız,elbet,aşktı.
Aşk,
Yalnızlıkları paylaşmaktı!

Yanlışı hep,
Şurada yaptık;
Yalnızlığımızı yadsıdık! ..

Paylaşması hoştu yalnızlığı,
Tüketmeyi ise,asla yapamazdık!

Bilemedik...

Sandık ki,
Biz beceremedik! ..

Ağladık...
Suçladık...
Acıdık,
Acıttık...

Bilemedik,
Ne çok korktuk!

Kaçtık...
Tekli yalnızlığımıza
Sığındık...

Nihayetinde anladık,
Biz hep zaten yalnızdık!

Yalnızlığı,
Yalnızca paylaşmalıydık! ...